I går (altså fredag) var det tid for å seie farvel til alle mine nye venner i All Saints preschool. Det var med tungt hjarta eg reiste derifrå. Eg har verkeleg kjendt meg som "ein av dei" frå dag ein. Barna var fantastisk herlege og eg vart veldig glad i dei. Eg prøvde å forklare ein liten tre år gamal gut at eg skulle heim, "to my place". Han: "well, I'm going to my place too". Han forstod nok ikkje konseptet "å ikkje komme tilbake". Det var nokre jenter som hadde forstått det og dei ville ikkje at eg skulle reise. Ei av jentene sette seg på foten min og holdt godt tak rundt beinet. "I wil NOT let you go"! Ho var ei av dei ungane eg fekk best kontakt med, sjølv om ho var ei handfull. Ho gjorde mange ting for å få merksemd frå dei vaksne. Det resulterte i "time out", bli sendt til "baby-rommet" og så vidare. Eg kjenner at hjarta mitt går ut til slike barn som så sårt treng merksemd frå signifikante andre, men som gjerne ikkje får det. Eg er glad for at læraren i den klassen har det same hjarte. Ho seier at dagar der denne jenta er ekstra venskeleg, er dagar der ho treng ein ekstra klem. Eg er heilt einig!
Det har vore fire fantastiske veker og eg ville garantert gjort det om att dersom eg hadde fått sjansen. Eg er så takksam for facebook og andre sosiale medier som kan hjelpe meg å holde kontakten med desse fantastisk flotte menneska som eg har vorte så glad i.
På torsdag kjøpte vi kake til alle dei vaksne i barnehagen. Det kjem ikkje så godt fram på bilete, men den var kjempestor. Her borte er det ALLTID ei anledning til å ete kake..! Vi syns dei på bakeriet gjorde ein god jobb, sjølv om proposjonane var litt feil. Folka i barnehagen var vertfall veldig imponerte!
No er det tid for siste dag i sola, før eg vender nasa mot Bozeman og Montana. Har sett på vermeldinga at det er om lag 10 grader og regn/snøbyger der oppe.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar