Gud har omsorg for sine barn

I dag vart eg minna om noko som hende meg for omlag ei veke sidan. 

Eg var på veg heim frå bibelgruppe. I bilen sat eg og småprata med Gud. Då eg nesten var heime sa Gud  "her må du vere forsiktig, for her er det hjort". Eg har lært at det er smart å gjere som Gud seier. Difor tok det sjølvsagt roleg og etter berre omlag 50-100 meter møtte eg ein flokk hjort som kryssa vegen! Då var det berre å stå heilt i ro og la dei passere.

Gud er god, og han er ein utruleg praktisk Gud!

Tenk at Gråpus har fire (tre) små...

Å, tenk at Gråpus har fire små!
De ligger her i denne kurven,
- en sort, en hvit og to lysegrå.
Kom hit, her har vi hele hurven!
Ja, se her ligger de så lunt og godt,
og alle maler de så pent og smått.
En heter Sne, de andre tre
er Sprett og Lurifaks og Lurven

Hun er så redd for dem - kommer jeg,
så ser hun på meg sur og viktig.
Hun tenker visst jeg vil være lei,
men jeg vil leke så forsiktig.
Jeg tar en snelle eller kork og tråd,
så hopper alle sammen opp på tå,
og står på to og strekker klo,
å ja, da morer de seg riktig!
(Tekst og melodi: Margrethe Munthe) 


Eg fekk meg ei triveleg overrasking på fredag morgon. Min kjære pus har vorte ganske tjukk og feit i det siste. Eg har hatt mistankar om at det ikkje berre var maten som gjorde det, og fredag morgon klokka 06.30 fekk eg beviset! Den eine av dei søte små er spraglete som mora, dei to andre er heilt svarte. Altså nesten som i sangen. Alle tre er heilt nydelige! Har allereie lova vekk to av dei, men om nokon vil ha den tredje er det berre å seie ifrå... Dei er leveringsklare om 10-12 veker. 

Ei ny oppdaging

I dag har eg gjort ei fantastisk oppdaging! Lesesalen på skulen. Har snart gått 1,5 år på NLA og knapt vore innom lesesalen. Det vil seie at vi stakk nasa inn den aller første dagen vi var på skulen. Det var heile mi erfaring med den.

I morgon er det innleveringsfrist på ei oppgåve vi har hatt lang, kanskje litt for lang, tid på. Som eg sa i tidlegare innlegg har eg ei svak side ved å utsetje det eg skal gjere. Så i dag fann eg ut at eg måtte gjere eit grep. Rett etter undervisninga gjekk eg opp på lesesalen, fann fram PC og begynte å jobbe. Den første timen var eg heilt aleine. Nesten slik at det var litt skummelt. Det var mørkt overalt og eg høyrde lydar av folk som låste dører i gangen. Eg måtte seie til meg sjølv at det berre var folk som var ferdige på jobb og at det ikkje var farleg...

Ettekvart kom det tre stykk som tydelegvis skulle samarbeide om ei oppgåve. Etter litt diskusjon fann dei ut at det var best at dei heller fann seg eit grupperom, slik at dei ikkje skulle forstyrre dei andre som satt der, altså meg. Ein fin ting å gjere. Så kom det to andre som også satt der å jobba ei stund, men dei gjekk før meg.

Trur dette må vere ei av dei beste oppdagingane eg har gjort på skulen. Det freistar til gjentaking!

Tru og handling

I bibelgruppa eg er med i les vi eitt av dei korte breva kvar veke. Det er så godt å gå djupt inn i Guds Ord på denne måten. Kvar gong eg les gjennom brevet talar Gud om noko nytt! Sjølv om eg har lese det mange gongar før, er det likevel noko friskt og godt ved Ordet. For meg seier dette noko om kor rikt Guds Ord er. Gud skapar alltid noko nytt!

Denne veka les vi Filipparbrevet. Det verset eg stoppa ved i dag er "For det er Gud som er verksam i dykk, så de både vil og gjer det som er etter Guds gode vilje" Fil.2:13. Dette har eg lese mange gongar utan å tenkje over kva det betyr. For det første tenkjer eg at det handlar om at tru og handling ikkje kan skiljast. Om eg trur Gud for noko er ikkje det ei kognitiv øving der eg berre trur det inni hovudet. Det fører til handling. Som Paulus seier seinare i brevet vil ikkje Gud at eg skal uroa meg for noko, men leggje det fram for Gud med påkalling og takk. Dersom eg trur dette, må eg handle på ordet. Eg kan setje ord på kva eg går rundt å uroar meg for, og Gud lyttar og gjev råd. Ofte gjennom andre kristne, andre gongar direkte til meg.

Seinast sist veke fekk eg oppleve nettopp dette. Eg har mykje skulearbeid som har tynga meg i det siste. Sidan eg har ei svak side med å utsetje alt til siste liten, har eg fått litt dårleg tid til å gjere det eg skal. Då kjem eg inn i ein vond sirkel som kan vere vanskeleg å bryte ut frå. Det resulterar i at i staden for å ta fatt på det eg skal, så tenkjer eg at eg står foran ei uoverkommeleg oppgåve, som igjen fører til at eg uroar meg endå meir. Her kjem eg inn på det andre aspektet av dette verset. Det er Gud som er verksam i meg til å gjere det gode. Det vil seie at når eg gjer ein innsats kan eg rekne med å få hjelp frå Han. Gud hjelper meg til å tenkje positivt og konstruktivt. Ved at eg set meg ned å les pensum og set i gong handling ut frå det Gud gjev meg tru for, gjev han meg hjelp slik at arbeidet går lettare og eg ser ein toppen av det store fjellet som eg aldri trudde eg skulle komme over.



Gud er god og det er fantastisk å leve med Han!

Fellesskap er Gud sin idé

Jesus seier i Johannes 15 "Ver i meg, så er eg i dykk. Som greina ikkje kan bera frukt av seg sjølv, men berre når ho er på vintreet, slik kan heller ikkje de bera frukt viss de ikkje er i meg. Eg er vintreet, de er greinene. Om de blir i meg og eg i dykk, då ber de mykje frukt, men skilde frå meg kan de ingen ting gjera".

Som menneske er vi skapte til å ha fellesskap med Gud. I det fellesskapet finn ein kraft, styrkje og frimod til å dele livet med andre. Utan Jesus kan ein ikkje gjere noko. Vi har fått lovnadar om at viss vi er (blir verande) i Han, så vil Han vere i oss. Eg kjenner det i mitt eige liv at viss eg er saman med Gud kvar dag, kan eg leve eit liv i overskudd. Den Heilage Ande gjev meg det eg treng for dagen.

Prøvar att...

Det er nokre år sidan sist eg prøvde meg på blogging og det var ikkje heilt suksess. No prøvar eg att, med litt mindre press på meg sjølv når det kjem til frekvensen på innlegga. Ikkje hald pusten om det går ei tid mellom kvart innlegg. Denne gangen arbeider eg etter prinsippet har eg ikkje noko interessant å fortelje, så hald munn (med atterhald om at du kanskje ikkje er like interessert i det eg er interessert i)! Sjølvsagt skriv eg om det eg er oppteken av i livet. Det er i hovudsak Gud, livet med han, menighetsliv, kreativitet av ymse slag og skule (studerer til å bli førskulelærar).

Vil du vere med, så heng på!